Ang layunin ng pag-aaral na ito na tukuyin kung ang kakayahan at estratehiya sa pagtuturo ng mga guro sa asignaturang Filipino ay maaaring maging prediktor sa pagkatuto ng panitikang Filipino ng mga mag-aaral sa Baitang 7 sa Rehiyon XII. Ginamit pag-aaral ang explanatory sequential mixed methods design. Sa kwantitatibong bahagi, ginamit ang hinalaw at balidong talatanungan na ipinamahagi sa 300 na respondente, samantalang sa kwalitatibong bahagi, 17 na kalahok mula sa 300 na respondente ang pinili sa pamamagitan ng purposive sampling. Sa mga ito, sampu (10) ang sumailalim sa in-depth interview (IDI) at pito (7) sa focus group discussion. Lumabas sa pag-aaral na ang mga guro ay may pinakamataas na antas ng kakayahan (M = 4.54) at estratehiya sa pagtuturo (M = 4.52), gayundin ang pagkatuto ng mga mag-aaral (M = 4.57). Ipinakita ng multiple regression analysis na ang estratehiya sa pagtuturo (β = 0.6702, p < .001) ay may makabuluhang epekto sa pagkatuto ng mga mag-aaral, samantalang ang kakayahan sa pagtuturo (β = 0.0624, p = .269) ay walang direktang makabuluhang epekto. Pinagtibay ito ng kwalitatibong datos na nagpapakita na mas nagiging epektibo ang pagkatuto kapag ang mataas na kakayahan ng guro ay sinasabayan ng malikhaing estratehiya. Dagdag pa, ang integrasyon ng kwantitatibo at kwalitatibo resulta ay mayroong dalawang anyo–ang pag-uugnay-hindi pagkakatugma, at ang pag-uugnay–pagpapatibay.